O
blog de Pablo
Eu
son un rapaz que me sento ferrolano, galego e español, e non
consinto que me falen mal de Ferrol, Galicia e España.
Agora
toca falar de Galicia
Galicia
é un lugar no que convive o mundo real co fantástico. Aquí
atoparédes as dúas historias, a Galicia imaxinaria, contos,
lendas, mitos e aventuras que siguen vivindo, por moito que o tempo
pase, na nosa memoria. E a dura e cruda realidade.
Empecemos xa.
Hoxe
toca falar dos castros, e de todo o mundo que o rodea, festas,
tradicións, druidas, lendas, árbores máxicos, criaturas
mitolóxicas, meigas, monumentos funerarios....
Os
Castros
Son
poboados fortificados da época prerromana, moitos exitiron ata a
Idade Media. Eran aldeas rodeadas dunha muralla, e para defenderse
millor estaban nun alto, as súas casas eran de pedra, sin ventás e
circulares e con tellado de palla, nelas compartían a vida as
persoas e os animais.
En
Galicia hai moitos, os mais importantes:
Castro de Baroña: O castro maritimo, situado preto de Porto do Son, entre Noia e Ribeira, na provincia da Coruña.
Castro de Santa Tecla. Outro dos castros mellor conservados. Situado no monte de Santa Tecla, na Garda (pontevedra).
Castro de Viladonga: Situado en Castro de Rei (Lugo), é un dos máis bonitos, cun Museo.
Castro de Baroña: O castro maritimo, situado preto de Porto do Son, entre Noia e Ribeira, na provincia da Coruña.
Castro de Santa Tecla. Outro dos castros mellor conservados. Situado no monte de Santa Tecla, na Garda (pontevedra).
Castro de Viladonga: Situado en Castro de Rei (Lugo), é un dos máis bonitos, cun Museo.
Na
zoa de Ferrol, tamen temos: Illa de Santa Comba (Covas); Croa de
Fontá (Doniños);
Esmelle
e Tralocastro (Esmelle); A Croa (Leixa); Mandía (Bustelo-Mandía);
Os Castros (Fraga-Mandía); Lobadiz ou Punta do Castro ; Papoi
(Marmancón); Santa Mariña (Serantes);
O
Calvario (Icia-Trasancos).
Hai
mais , pero non é cuestión de cansarvos.
Como
eu veraneo en Covas contareivos que na Illa de Santa Comba no
ano 2001, Andrés Pena Graña, arqueólogo, atopou un disco duns 4 cm
de diámetro e no centro un furado pequeno, posiblemente do século I
d.C., cun epígrafe adicado á deusa Reva,: Deusa suprema asociada á
xustixa e a morte. Tamen existe unha lenda pero iso o deixo para
outro capítulo.
No hay comentarios:
Publicar un comentario