Camiñante,son as túas pegadas
o camiño, e nada máis;
camiñante, non hai camiño,
faise camiño ao andar.
Ao andar faise camiño,
e ao volver a vista atrás
vese a senda que nunca
hase de volver pisar.
Camiñante, non hai camiño,
senón estelas no mar. (Antonio Machado)

Onte á noite soñei que soñaba contigo

unha vez mais soñei que soñaba

GALICIA NO FUTURO

Despois dun longo sono de 50 anos ó que Xocas sometérase voluntariamente para probar unha nova tecnoloxía de hibernación, atopou unha Galicia ben distinta a que deixara.

O espertar informárono, de que iría ver cousas que habíanlle de resultar moi estrañas e que eran produto dunha profunda e longa crise que trocara mesmo a mentalidade das xentes, a súa visión do mundo, en definitiva, o seu modo de vida, polo tanto ia atopar valores que podíanlle resultar estraños pero que non os discutira porque todos eles tiñan producido feridas que estaban a curar.

Mentres durou a crise en Galicia a poboación xoven maioritariamente foi emigrante na Europa do norte, facéndose cos avances tecnolóxicos dos suecos, fineses, alemáns, británicos e holandeses e tamén cos seus hábitos de traballo. Coma consecuencia disto a poboación residente pasou a ser a mais envellecida do planeta e o PIB galego descendeu un 10% cifra abraiante para os economistas. O gasto público houbo de reducirse polo colapso dos ingresos públicos até o punto de atender o sector público sómente a educación e a saúde, amén das forzas e corpos de seguridade o exército e xustiza.

O chamado Eixo Atlántico era unha realidade, partindo da Cidade das Rías que denantes fora Ferrolterra e mais A Couña-Betanzos unidas agora por dúas pontes unha entre as dúas beiras da boca da Ria de Ferrol e outra entra as da ría de Ares-Betanzos continuaba con dúas polas cara o norte de Portugal, unha polo centro pasando por Santiago e outra pola costa da norte. Os portos dende Douro até Ferrol convertéranse na nova Porta Atlántica da Europa dos cincuenta que encomezaba no Atlántico e remataba no mar da China. O comercio con América Latina multiplicárase por dez debido o pulo que as súas economías tiveran nos derradeiros vinte anos.

Ó fin probouse, indubidablemente, que Colon –o gran almirante- era, na realidade, de Pontevedra con gran cabreo dos Genoveses .

Tíñase producido a consolidación dos Camiños de Santiago coma eixo cultural europeo, tanto por cristiáns coma agnósticos e pagáns de toda caste, sen cuestionar ninguén se Xacobo o fillo do Zebedeo ficaba ou non soterrado na catedral.

A poboación seguía a ser maioritariamente católica, aínda que sentíase unha forte presenza de xudeus (acollidos en diversas modificacións legais) e que aportaran unha importante tecnoloxía agraria, sendo como era agora parte importante tanto na ocupación de poboación como na súa participación no PIB. A diferencia mais salientable era que as mulleres misaban en número incluso superior os homes e notábase que o Arte, a música, tradicións relixiosas e festas populares tíñanse mesturado de tal xeito que non se distinguían credos nin cores.

Producírase unha ampla simplificación política o congreso do estado, agora federal, tiña só 7 representantes galegos e o senado desapareceu. O parlamento galego tiña outros sete representantes para semellar os sete sabios gregos e os elexidos recaeran en xentes honradas e dedicados a causas colectivas, serios administradores e defensores do ben común, cada ano a súa xestión era sometida a consulta popular e , no seu caso, substituídos por outros sen mais trámite.

A poboación despois de trinta anos volvera a limites dos anos 20 (do século XXI). Situarase no nivel dos dous millóns oitocentos mil galegos con un PIB de cen mil millóns de euros novos –a moeda europea sufrirá unha devaluación do 30% para se poñer a beira do dolar americano- co que o pIB per cápita practicamente dobrarase con respecto a súa época de vida anterior.

Unha grande parte do territorio que tiña diminuído preto de dous mil Km2 por mor da subida dos mares co quecemento global, adicábase a reserva da biosfera e grandes territorios volveran a ser fragas e carballeiras que, xunto con outras madeiras supuñan unha porcentaxe alta do PIB que xa se tiña recuperado de forma sostenible.

As finanzas trocaran totalmente, isto foi unha condición imprescindible a que se chegou para rematar coa profunda crise. Mesmo profesións coma bróker financeiro, arbitrista de divisas, axencias de cualificación, mercados de futuros e un longo etc foran levados internacionalmente coma ilícitos penais os respectivos Códigos Penais a mesma altura que os tráficos de armas, persoas e narcóticos. Moitos dos seus principais dirixentes tanto nacionais coma internacionais remataran cos seus osos na cadea, previa nacionalización dos seus inmensos patrimonios. Curiosamente o banco mais antigo da España o Echeverrria (agora chamado Casanova) convertérase na primeira das novas institucións financeiras de apoio a economía e a produción -tíñase perseguido legalmente que a economía financeira medrase por riba da produción real vistos as argalladas do pasado- e xunto coas cooperativas agrícolas constituían o 90% do enramado financeiro de Galicia.

Reformárase, tamén, a Xustiza como eixo fundamental -así o entendía a nova cultura imperante- para poder falar de Democracia. Fixérase gratuíta, universal e, anque pareza un contrasentido, autenticamente xusta. As novas tecnoloxías permitirán axilizar os procesos con menos persoal que, ademais xa non tiña carácter vitalicio senón que tiña que probar no día a día a súa valía –isto estendeuse a tódolos sectores da produción e os servicios- sentimento que era compartido por todos e que, dicían, costara grandes algaradas nas rúas.

A produción era prioritaria o seu eixo fundamental a calidade. Fabricábanse tódolos derivados da madeira, agás o papel – o consumo reducirase un 90 por cento por mor das novas tecnoloxías- e tamén se tiña desenrolado a industria agro alimentaría que gozaba dun enorme prestixio a nivel mundial. Tanto a fabricación de vehículos, agora maioritariamente eléctricos os de pequeno porte e con motores de hidróxeno os mais pesados, coma a construción naval tíñase desenrolado enormemente e con grandes avances tecnolóxicos e baseados na súa calidade e respecto o medio ambiente. As flotas veranse obrigadas a substituíren os seus barcos contaminantes por novo barcos con outras seguridades posto que os barcos que non tiñan estes requisitos non recibían autorizacións para arribar a ningún porto do mundo.

A xornada de traballo reducírase a trinta horas efectivas semanas e cen horas anuais dedicadas a formación que podía ser tanto humanística coma tecnolóxica. Pola contra as horas de baixa laboral tíñanse que recuperar fora cal fora a causa. Os sindicatos perderan tanta credibilidade entre os traballadores que foran substituídos por organización profesionais que defendían os intereses dos traballadores e velaban directamente polo cumprimento de produtividade e as condicións de saúde e hixiene laboral.

Por último os estudantes para acceder os estudos superiores tiñan que ter demostrada unha experiencia laboral en, ó menos, tres sectores distintos da produción. Estas prácticas eran fortemente demandadas polas empresas que estaban obrigadas legalmente a manter unha proporción de estudantes sobre o total do seu persoal. Esta situación dábase tamén para os que se dedicasen a investigación que, por certo, tiña adscritos fondos directos que administraban as propias Universidades, retirándoos dos ventos políticos.

Así podería ser a Galicia do futuro.

Si queremos, podemos.

Galicia ten futuro?

A xuventude galega extínguese entre unha disxuntiva dramática: ou se ir en busca de traballo, ou vexetar no sofá dos pais.

E agora, políticos de merda, señorías corruptos , chegou a nosa hora, acabouse a corrupción, apéense das siglas e traballen e respondan con sinceridade: Con ustedes Ten futuro Galicia? NON

Pero sí, si a xuventude toma as riendas, se nós queremos, se nós loitamos polo noso, se nós preparámonos....

Se alguén pensa que o camiño seguido ata agora é o correcto, pois nada, podemos perder outro medio século facendo o mesmo, votando ós mesmos imbéciles e escuros,como di o noso himno.

Galicia ten que investigar,desenrolarse e innovar.

O futuro de Galicia pasa por unha sociedade do coñecemento, é dicir cencia e tecnoloxía teñen que ir xuntas, son a base da cultura e desenrolo dun Pais.

Hai que potenciar as ferramentas de colaboración entre grandes empresas con departamentos de I+D+i e empresas máis pequenas.

Galicia ten que apostar por un futuro que pasa pola investigación, o desenrolo e a innovación das súas empresas.

Contamos con unha serie de centros tecnolóxicos que dan apoio técnico para a mellora dos séus procesos e productos e garantir uns niveis de calidade para poder competir con éxito nos mercados máis esixentes do mundo.

A saida da crisis soio ten un camiño, as exportacións. As empresas teñen que aprender,(están empezando), a vivir sen crédito, é dicir sen apalancarse. A saida está vía exportación. Facérmonos máis competitvos, desgraciadamente pola baixada de salarios. E logo a innovación, apostar polo I+D.

É importate non vivir no pasado, a construción acabouse por moito tempo, temos que meternos en internet. E importante no vivir anclados no pasado, que en Galicia era a construcción. Pouco a pouco volverá o crédito ás empresas.

Unha preocupación, penso que a máis importante é a perda demográfica, é o problema máis grave como sociedade que ten Galicia, máis co paro. Se non hai reemplazo xeneracional, como sociedade podemos deixar de existir.
As sociedades prósperas, que van ben economicamente, non teñen a pirámide demográfica que nós. Penso que hai que executar un plan para cambiala, pois ningunha empresa montaríase con ista perda demográfica.




Galicia está nun lugar extratéxico para o tráfico dos portos, pero temos que fomentarlos, pois as súas comunicacións terestres deixan moito que desexar Este problema xa se sabía e os investimentos que se fixeron non o tiveron en conta. Os aeroportos seguen sen estar conectados. O AVE de Madrid parece pensado para que os de Madrid veñan aquí á praia e a comer marisco. Non temos un AVE de mercadorías. Non se está a pensar en tecer esas comunicacións para converter a Galicia nun lugar con algo de futuro.

A xuventude ten que ter especialización formativa das Universidades galegas e buscar a excelencia internacional.

A Educación é moi importante. Invertir en educación é a mellor inversión que pode facer un Estado. Pero, para que sexa rentable, os Plans Educativos, séus contidos e a súa posta en práctica debe acadar que os estudantes, obteñan, ó finalizar, unha capacidade centífica e persoal que lles permita a súa integración cualificada.

A educación non pode ser un problema de cartos.

Hai que recuperar unha parte importante dos traballadores especializados galegos, preparados en Galicia, que están fóra e amosan desexos de retornar.

Hai que facer un lei de emprendedores que facilite os trámites de constitución e reducir as cargas tributarias dos primeiros exercicios.

Hai uns 20 anos Galicia saíu da pobreza grazas á industria, pero unha industria excesivamente pegada ao mecánico, ao sector do automóbil, ao naval. Esas industrias ou se redefinen ou non van ter moito futuro.

Galicia ten moitas posibilidades de facer cousas. A industria agroalimentaria funciona moi ben. Galicia ten moito que ofrecer, a economía de hoxe está globalizada, o desafío para Galicia é vender esas vantaxes que ten a nivel local nun mercado global. Hoxe Galicia está nunhas condicións para axudarse a si mesma moito máis importantes que as que tiña antes.

Cambio de modelo no rural", que non condene o minifundio pero o reinvente. "Hai que reinventar o medio rural, realzar por exemplo a agricultura ecolóxica e dar paso á enxeñaría comercial, sabemos producir, pero non sabemos vender".

Efectos da nova Lei de Costas

Non ó eucalipto, acabaronse as celulosas.

A ampliación da concesión a ENCE na Ría de Pontevedra, decisión que xa non será cuestión da Xunta senón que se tomará en Madrid. (A Xunta prometeu que ENCE deixaría de contaminar a bisbarra no 2018 ). Agora é posible que quede 35 anos máis. E dentro de 35 anos...
Se a papeleira queda, quedarán os eucaliptos que a alimentan, o cal é unha catástrofe ambiental e económica para Galicia.

Os eucaliptos no son malos, son inda peores. Dende un punto de vista ecolóxico, porque desprazan as especies autóctonas, deixan o monte morto.

Pero dende un punto de vista económico, son rendibles a curto prazo para os productores pero non a sociedade.

¿Por que? NON XENERAN POSTOS DE TRABALLO. Os eucaliptos casi que non precisan de mao de obra: plántanse un día e alí os deixas estar ata 15-20 anos despois, que os cortas.

¿Cantos postos de traballo da ENCE? 300? Só co dano que fai no sector turístico e pesqueiro da Ría de Pontevedra, podemos dicir que ENCE quita máis postos de traballo e máis riqueza da que aporta (o producto que obtén é de moi baixo valor engadido. É cargado no porto de Marín e o papel faise fora).

Agora dígovosvos rapaces: ¿Cantos postos de traballo se crearían se retirásemos os eucaliptos e os sustiuíramos por frutáis?

A costa galega ten condicións fabulosas para cultivar gran número de especies, dende a laranxa na bisbarra do Rosal, ó kaki, o kiwi, a pereira, a ma ceira, as avelairas… E no interior, os castiñeiros, as noguerias, as cerdeiras, os pexegueiros…

Os frutais precisan de moita mao de obra, hai que traballar a terra, limpala, e coidar as árbores, recoller a froita… Iso son moitas horas de traballo ano tras ano, nada que ver co eucalipto, que o plantas e alí se queda. Se ENCE xenera postos de traballo, que dicir da industria transformadora alimentaria que podería xurdir nesta terra tan fértil como mal aproveitada.

Ademáis, cómpre lembrar que moitas leiras que agora están de eucalipto, foron hortas e terras de labor. Se antano tiñan tomates, patacas, pementos…non sei por que, tras unha labor de rexeneración da terra, non poderían volver a telos.

E estou falando de productos , que dan colleitas todo o ano, dos cales existe ampla demanda na Europa, que poderíamos exportar aproveitando as vías marítimas. Deixarían moitos máis cartos na sociedade galega que a madeira barata, despois de pagar uns salarios que tamén quedarían nesta sociedade (duplo beneficio).

E as árbores terían, o fin do seu ciclo productivo, unha valor residual maior ca do eucalipto (moitas especies, como a cerdeira, o castiñeiro ou a nogueira ten unha gran aceptación en ebanistería).

Son todo vantaxes para Galiza.

Bastaría con transformar a metade das extensións de piñeiro e eucalipto en cultivos, para convertirnos na despensa de Europa.

Temos sol no vrao e choivas espalladas todo o ano, nas medidas perfectas para moitas especies. Pódese dicir que temos o clima perfecto para a agricultura, isto podería, tería que ser un verxel, e non o inferno no que o convertiron as celulosas.

Unha metade a producir comida (artigo con moito futuro). E a outra metade, reforestar con especies autóctonas, rexenerando os ecosistemas e prantando a semente do que sería unha sólida industria turística de xentes que viñeran admirar a nosa terra (agora mesmo da entre noxo e mágoa, é unha vergoña o que temos que amosar os visitantes).

Podemos seguir como estamos, con eucaliptos como un país do terceiro mundo ( non hai eucaliptos en ningún outro rincón de Europa ), con paro, despoboamento do rural, emigración, pobreza…

As Rías de Galicia son sinónimas de pesca artesanal.

O noso mar é escenario de novas formas de pesca, novidosos cultivos ou bancos marisqueiros que cambiaron substancialmente a nosa paisaxe.
Son moitos os expertos que consideran que as rías Galegas deberían ser declaradas Patrimonio da Humanidade. Estas son as razóns
Se mesturamos paisaxe e gastronomía descubriremos por que cada ano, máis de tres millóns de persoas visitan Galicia.

Coñezamos a arte e os artistas da nova cociña galega capaces de imaxinar novas propostas coa base dos produtos frescos e insuperables de sempre.
Galicia Exporta os seus Sabores
O galego é medio nómada é de ahí naceu o interese por dar a coñecer no exterior os nosos sabores, que son moitos e moi variados.

Hoxe en día, grazas ás novas tecnoloxías e á iniciativa empresarial, é posible degustar un produto galego de calidade en calquera lugar do mundo.

MARCA GALICIA

A economía galega debe impulsar a súa marca se quere evolucionar.

A marca é a imaxe que reflexa.

Para que un país poida competir debe estar acompañado nunha imaxe de marca".Cando pensamos nun produto alemán pensamos en seriedade, garantía; se falamos dun xaponés, en prezos baratos.

A comunidade debe buscar diferenciarse a través da mellora das súas empresas no campo da innovación e o desenvolvemento. "Temos un avance lento, pero é moi necesario innovar nos sectores tradicionais da economía galega".

É preciso potenciar as medianas e pequenas empresas. Aumentar a loita contra a fraude e apoiar os autónomos. É aumentar a exportación.