San Andrés de Teixido ( lenda)

“quen vai de morto o que non foi de vivo”

Un día San Andres queixose ao Noso Señor porque ao seu santuario non ían peregrinos e á tumba de Santiago sí, e el tamen facía milacres. O Señor díxolle que polo menos unha vez na vida todo mundo tiña que ir, se non ía de vivo, tería que ir de morto. Por iso a xente non mata os animaliños que atopan polo santuario, xa que a lenda di que son as almas dos que non foron en vida.

Coa miga do pan se fan Sanandresiños, figuras propias da romería : a man: protexe o amor; o peixe : o traballo; a barca: os viaxes, os negocios, a casa; O santo: protexe a saude;

o pensamento: os estudios

A miña nai conta que a miña bisavóa, que non era moi relixiosa, e non saía nunca de casa, ía todos os anos a San Andrés. O medo é libre