- A elaboración das obras de porcelana de Sargadelos segue un minucioso proceso no que se coida a calidade ata o máis pequeno detalle.
A Cerámica de
Sargadelos xurdiu de Antonio
Raimundo Ibáñez, figura
da nosa primeira industrialización,
nos primeiros anos do século XIX, coa inauguración dunha fábrica
de louza nesa parroquia do concello de Cervo (Lugo) no ano 1806. Dos
seus altos fornos saíron moitos dos canos, cadeas, rodas
hidráulicas, útiles de cociña e demais ferramentas das empregadas
na España do século XVIII. E mesmo chegaron a crearse fermosos
conxuntos escultóricos, fontes públicas e balaustres decorativos
que aínda se poden recoñecer nalgunhas cidades galegas.
Pouco tempo despois, engrandeceu a súa obra coa creación da fábrica de louza, que comezou as primeiras probas no ano 1806. O proxecto permitiulle a Raimundo Ibáñez desenvolver o seu gusto polas artes plásticas
Pouco tempo despois, engrandeceu a súa obra coa creación da fábrica de louza, que comezou as primeiras probas no ano 1806. O proxecto permitiulle a Raimundo Ibáñez desenvolver o seu gusto polas artes plásticas

Canos
da canle de Isabel II feitos en Sargadelos.
1809-1832 Primeira etapa
José Ibáñez, fillo do fundador de Sargadelos, asumiu o goberno da empresa tras a súa morte. Coa axuda dos seus tíos maternos e da súa muller, Anita Varela, ampliou a fábrica orixinal ata instalar tres fornos de produción, dous pequenos para ensaios e varios talleres con máis de 25 tornos.Chegarán a producir 20.000 pezas anuais de louza a comezos dos anos trinta do século XIX.
As louzas características desta época son de cor branca, con esmalte brillante cremoso ou lixeiramente azulado. Sobresaen as pracas, floreiros e xerros, deseñados cun estilo neoclásico, inspirado na louza inglesa de Bristol. Corresponden a esta época as primeiras pezas pintadas a man.
Albarelo
e floreiro
1835-1842 Segunda etapa
José
Ibáñez asociouse con Antonio Tapia para constituír a empresa
Ibáñez y Tapia o 19 de maio de 1835. Coa dirección do francés M.
Richard, chegado dende Turín, apostaron pola fabricación de louza
fina en cor branca pintada a man. Tamén abordaron as primeiras
probas de estampación e policromía.
Desta época, sobresaen as lámpadas e candeeiros en forma de castelo, e mais unha vaixela decorada con estampación de tonalidade verde-chumbo onde se representa a unha parella bailando a muiñeira. Tamén se fixeron entón fermosas placas de temas mitolóxicos e relixiosos, e excelentes pezas de toucador.
Desta época, sobresaen as lámpadas e candeeiros en forma de castelo, e mais unha vaixela decorada con estampación de tonalidade verde-chumbo onde se representa a unha parella bailando a muiñeira. Tamén se fixeron entón fermosas placas de temas mitolóxicos e relixiosos, e excelentes pezas de toucador.
Candeeiro
Floreiro de 5
bocas
Reloxo
1845-1862 Terceira etapa
No
ano 1845, arréndallese a administración de Sargadelos á familia
Ibáñez.
Máis de 1.000 familias chegaron a traballar en 1849. Foi a época dourada do primeiro Sargadelos.
Con calidades e variedades excepcionais de vaixelas e figuras baixo a dirección do británico Edwin Forester. Introdución da louza alumada chamada chinesa opaca ou semichinesa, pola súa decoración floral, estampados en sepia e castaño e pintados con pincel en verdes, azuis, amarelos e rosas. As estampacións monocromas (sobresae a cor negra) e a impregnación de cor nos fondos das pezas de vaixela branca, brilante e lixeiramente azulada.
Característicos desta época son os Mambrús, xerros feitos coa figura dun home sentado semellante ao Toby Jug da cerámica inglesa, e as vaixelas ilustradas con estampación litográfica (quizais, por primeira vez en España)
Máis de 1.000 familias chegaron a traballar en 1849. Foi a época dourada do primeiro Sargadelos.
Con calidades e variedades excepcionais de vaixelas e figuras baixo a dirección do británico Edwin Forester. Introdución da louza alumada chamada chinesa opaca ou semichinesa, pola súa decoración floral, estampados en sepia e castaño e pintados con pincel en verdes, azuis, amarelos e rosas. As estampacións monocromas (sobresae a cor negra) e a impregnación de cor nos fondos das pezas de vaixela branca, brilante e lixeiramente azulada.
Característicos desta época son os Mambrús, xerros feitos coa figura dun home sentado semellante ao Toby Jug da cerámica inglesa, e as vaixelas ilustradas con estampación litográfica (quizais, por primeira vez en España)
Fontiña
de manteigueiro Copa para doces con decoración
Fonte
cuberta con vistas Benditeira con
decoración
Figura
decorativa policromada Mambrús
A familia Ibañez recobra a xestión, asociándose cos coruñeses Atocha e Morodo en 1873. Básicamente, reprodúcense as pezas da etapa anterior, pero sen acadar a súa mesma calidade. Cesaron as inversións en novas instalacións e prescindiuse dos expertos ceramistas extranxeiros.
Foi a etapa na que as perdas ocasionadas polos preitos familiares dos Ibáñez levaron a Sargadelos ata o seu peche como empresa no ano 1875.
Desde entón ata a recuperación do seu legado, na segunda mitade do século XX, a historia daquel formidable emprendemento e as testemuñas da beleza acadada nos seus talleres extendéronse sen fronteiras. EN 1972, o perímetro das anigas Fábricas foi declarado Conxunto Histórico-Artístico.
Fonte le louza fina Xerriña do leite
Cunca de café Xerra do lavabo
1949-Actualidade Quinta etapa
- Isaac Díaz Pardo
crea en 1947 un taller de cerámica en O Castro (Sada), deseñaba
e realizaba figuras de porcelana en línea coa súa obra plástica.
Dous anos despois, Díaz Pardo asóciase coas familias Nogueira y
Rey e constituie "Cerámicas do Castro S.L.” embrión do
“Grupo Sargadelos”.
Logo de experimentar técnicas e deseños diferentes, acadaron por reproducir en series moi limitadas figuras orixinais de artistas plásticos.
En 1955, dado o interese polo O Castro, Isaac viaxa a Arxentina e pón en marcha "Porcelanas de Magdalena, Celtia S.A", Alí conectou cos intelectuais galegos exiliados o final da Guerra Civil, coa intención de traballar pola memoria histórica, económica e cultural de Galicia creando con Luis Seoane o Laboratorio de Formas en 1963 coa asignación dun convenio con "Cerámicas do Castro S.L." para a restauración da cerámica en Sargadelos, a creación do Museo Carlos Maside e a editorial Edicións do Castro. Ese mesmo ano contitúese a sociedade "Fábrica de Cerámica de Sargadelos S.L"
Mentres O Castro en 1960, contruíu unha nova pranta incorporando deseños con motivos abstracto-xeométricos tomados do románico e do barroco galegos, ou as formas que gardan un paralelismo co simbolismo formal da arte románica. - Sargadelos
-
En 1968 inicianse as
obras da Pranta Circular, en Cervo Lugo, deseñada polo arquitecto
Andrés Albalat, novo membro do Laboratorio de Formas, comezando
deseguida unha pequena producción con deseños de Seoane. Dando
inicio a 5ª Etapa de Sargadelos que se convertiría no Grupo
Sargadelos. A concepción deseñística está claramente
diferenciada da etapa anterior. Tratábase de restaurar o espíritu
de empresa do antigo Sargadelos, a súa concepción ética da
empresa afastada de calquera tentación especulativa.
Son conceptos do noso tempo, máis en consonancia coa realidade diferenciada e esencial do carácter galaico. - A elaboración das obras de porcelana de Sargadelos segue un minucioso proceso no que se coida a calidade ata o máis pequeno detalle.
-
-
- Figura de Santiago a cabalo e Voluta Sargadelos na actualidade
Vaixela
de forma paxárica Xogo de café con relieve de
cunchas
Don
Quijote e Sancho Detalle de vaixela
espiroide
Ramos
de lois Seoane Figuras antropomórficas e
Castelao
No hay comentarios:
Publicar un comentario