BENIGNO ANDRADE “Foucellas": unha leenda da resistencia antifranquista

Nado o 22 de outubro do 1908 no lugar das Foucellas,no concello de Mesía, dende moi novo traballou no campo, de xornaleiro, e nunha leitería. Máis tarde trasladouse a León para traballar nas minas de carbón

Xunto coa súa muller Isabel Ríos, dirixían a célula comunista de Curtis, Posteriormente foi militante da CNT e guerilleiro anti-franquista; temendo represalias dos fascistas, botouse ao monte. púxose ó frente, dunha partida guerrilleira que actuaba na zona de Sobrado dos Monxes e Arzúa, formada principalmente por prisioneiros republicanos fuxidos dos batallóns de castigo que existían naquela época en Galicia.

Ferido en 1945 coa súa propia arma Os amigos lévano ao sanatorio de San Nicolás, na Coruña, onde é operado e escondido. É por esta altura cando se conta que ía a Riazor ver o Deportivo vestido de crego para evitar sospeitas.

Home que o réxime fascista converteu nun criminal sen escrúpulos, atribuíndolle moitos delitos que se cometeran ao mesmo tempo en sitios distintos.

Benigno Andrade participa do Exercito Guerrilleiro de Galicia. En 1947 parte para Pontevedra, onde é o principal combatente da V Agrupación. En outubro de 1949 escapa dunha emboscada da Garda Civil

O 9 de marzo de 1952 é detido por unha confidencia. Terriblemente torturado pola Garda Civil, confesou a axuda que lle prestaran moitos alcaldes dereitistas da zona. Foi xulgado en Consello de Guerra o 26 de xuño de 1952 e condenado a morte, mediante garrote vil e sendo soterrado nunha fosa común do cemiterio de San Amaro.

As últimas palabras aos seus fillos antes de morrer foron:

“Morro polas miñas ideas e por defender a liberdade e

un goberno lexitimamente elexido”.