Meu bisabó Pepe e miña bisaboa Asunción

Xa falei del noutra entrada, era dentista,tivo 3 fillos. Cando empezou a guerra levouse á súa muller e aos seus fillos a Irixoa, a miña avoa era de alí y el quedou en ferrol atendendo a consulta e íase os fins de semana e cando voltaba o luns viña cargado de comida para a xente necesitada.

Morreu moi xoven, dunha infeción deixando moi soa a miña boa que nunca se repuso, de luto, non saía de casa, saíulle por todo o corpo como unha especie de ecema que Quintanilla, médico da familia, dicía que era de tristura . Non foi a ningunha boda das suas netas, soio saía en coche con meus abós unha vez ao ano a San Andrés de Teixido por iso de que “ vai de morto o que non foi de vivo” e iso que non era nada relixiosa, non me extraña, despois do que lle fixeran os curas e as monxas. Miña nai contoume que cando tiña 12 anos foi co colexio a Santiago de Compostela e tróuxolles de recordo un rosario, un para ela e outro a Tía Lucha (a súa cuñada) e case llelo poñen de sombreiro.

No verán estaba mellor, ía para Covas, e alí estábamos todos xuntos, xa que toda miña familia pasa o verán alí.

Miña bisaboa con algúns netos, entre eles miña nai

Tía Lucha e a miña bisaboa Chon