Os mataron a todos !! Chelo a guerrilleira

Natural de Soulecín, na bisbarra do Barco de Valdeorras, Ourense, onde naceu no ano 1919, no seo dunha familia acomodada, pois o paio fixera fortuna en Cuba.

Tralo golpe militar, no ano 1937, dos dos seus irmáns, que foran chamados á filas polo exército sublevado, foxen ao monte para integrarse na guerrilla.

Dous anos despois, un grupo de lexionarios entra no pobo e mata aos pais de Chelo Rodríguez, para que servise de escarmento aos seus veciños. Coa súa irmá, súmase á guerrilla.(tiña 17 anos, e a súa mentalidade de esquerdas nacera das manifestacións da República).

Actuaron como axentes do Servicio de Información Republican (SIR), como enlaces coa guerrilla.

Antonia e Chelo estuviron encarceadas nos cárceres do Barco, Ponferrada, e León. Ól comprobar que a súas vidas estaban en perigro, fuyeron ó monte, da Serra do Eixo(Valdeorras), donde atopábase o campamento base dos guerrilleiros, cando as forzas franquistas descubrirono. Antonia e Chelo Rodríguez ocultaronse nas casas de apoio de Ourense e O Bierzo .

Logrou escapar en 1949 a Francia.

Moncho Reboiras

Naceu na aldea de Imo, no concello de Dodro, fixo o bacharelato enTeis namentres axudaba no Bar Noia da súa familia. Durante un breve período de tempo, traballou na construción e comezou a achegarse ao nacionalismo galego

Matriculouse na Escola Técnica de Enxeñaria Industrial de Vigo.

Reboiras desempeñou un papel activo nas reivindicacións dos estudantes naqueles anos.

Foi un dos fundadores da revista Des...tornillo e formou parte do grupo cultural O Castro. En 1969 ingresou como militante naPG.

Rematada a carreira, a Escola concedeulle unha bolsa para facer un traballo de especialización nos estaleiros Barreras. En 1972, tivo lugar a "Folga de Setembro" onde Reboiras acada un papel importante como organizador.

Perdida a bolsa de estudos por esta razón, dedícase á loita política.

Nos anos 1973 e 1974 foi un dos organizadores dos grupos sindicais conformou en pouco tempo a Intersindical galega, predecesora da actual (CIG).

Reboiras foi tamén, membro do Comité Central e do Comité Executivo da UPG, de inspiración marxista-leninista.

Participou, nun grupo dedicado a dotar o partido de infraestruturas loxísticas, que incluía unha fronte armada que loitase contra a ditadura.

Creouse un comando composto por un reducido número de persoas do que se fixo cargo Reboiras o 23 de febreiro de 1974.

O escaso armamento do que dispuñan procedía do grupo portugués Luar e adestraban no sur da provincia de Pontevedra.

A primeira acción foi un atraco a un banco en Escairón.

Tras ser identificado pola Garda Civil, permaneceu oculto por un tempo.

Un día que se dirixía a Ferrol, onde se estaba a organizar a UPG, a Brigada Pólitico Social (BPS) estabeleceu na noite do 11 de agosto de 1975 un control no barrio de Canido.

Ás 2 da mañá numerosos efectivos da BPS, acompañados de máis de 300 axentes da Policía Armada acordoaron o edificio onde se atopaba organizando un próximo ataque armado con dous militantes máis, que grazas á intervención de Reboiras –o único que estaba armado–lograron fuxir.

Ao cabo de dúas horas a policía deu alcance a Reboiras no portal do número 27 da rúa da Terra (onde se lle fai todos os anos unha homenaxe), e disparáronlle varios tiros.

A partir dese momento desátase un amplo operativo en toda Galicia que remata coa detención de varios militantes nacionalistas e o exilio a Portugal dun gran número de membros da UPG.

Miña nai contoume, que cando pasou isto, ela que era uha mociña, estaba en Cobas, e a aldea enchouse de gardas civís e policias. Había fogatas por moitos sitos xa que a xente tiña medo e queimaban todolos libros escritos en galego.

Non se falaba doutra cousa, pero baixiño, con moito medo. Un deses días miña nai viña para Ferrol con seu futuro cuñao que tiña un coche, un seiscentos, con matrícula de Navarra e pola recta da saida de Cobas viron moitos gardas civís que lles mandaban parar,pensaron que era polo vello que estaba, pero depronto metéronlles polas ventanillas de diante duas metralletas,o susto que levaron non foi normal, creo que ainda agora cando o conta, asústase,mandáronlles baixar e valeiraron todo o coche, pensaron que eran etarras. (todo por unha matrícula de Navarra)

Fillaros si había vixilancia.